Poesía y xuegos de llinguaxe son indefinibles. Pero eso nun quita pa que podamos facer observancia de la so multiplicidá de formes y espresiones. Esa complexidá empírica ye pa Wittgenstein indescriptible. Indescriptible ye la infinidá de formes de vida del universu, indescriptible ye la variedá d’entidaes que vamos topar nel futuru, indescriptible ye la diversidá de práctiques humanes. Nesi sentíu ye indescriptible la multiplicidá de xuegos de llinguaxe. El filósofu austriacu ye partidariu de prescindir de límites pa nun facer una acotación artificial, quier más desistir na so xera taxonómica qu’efectuar una clasificación probe, primero escueye ignorar daqué que conocer una versión amputada d’ello. Ye bono de facer equí una analoxía cola crítica lliteraria. Poesía y xuegos de llinguaxe son vida (“imaxinar un llinguaxe ye imaxinar una forma de vida”, diz nes Investigaciones filosófiques). Y la diversidá vital ye indescriptible.
La obra lírica, amás d’ostentar les característiques que yá viemos, ye insustituíble. Cada pieza del so engranaxe nun tien repuestu y nun pue ser modificada la so ubicación. Perdonen polo prosaica que me salió la metáfora, pero ye un motor y como tal solo hai una disposición posible pa que les partes funcionen como un tou. Yá apunta esto Wiitgenstein nuna de les sos escasísimes menciones esplícites a la poesía: “Falamos d’entender una oración nel sentíu en qu’esta pue ser sustituída por otra que diga lo mesmo; pero tamién nel sentíu en que nun pue ser sustituída por nenguna otra (como tampoco un tema musical se pue sustituír por otru). Nel primer casu ye’l pensamientu de la proposición lo que ye común a diverses proposiciones; nel segundu, trátase de dalgo que namás eses palabres, nesa posición, puen espresar (entender un poema)” (Investigaciones filosófiques, §531).
Esta idea dibuxa una dualidá imprescindible pa entender la espresión poética: el llinguaxe común vs. el llinguaxe lliterariu. Quien nun entienda esti, más que regla, preceptu inicial, nun va saber xugar al xuegu de la poesía. ¿Y ónde ta la mayor dificultá a la d’estremalo? Que dambos usen la mesma materia. Tienen un puntu de salida idénticu y namás se diferencien pol puntu de llegada. Dizlo claro l’austriacu en Zettel: “Nun escaezas qu’un poema, anque se redacte nel xuegu propiu de la información, nun s’usa nel xuegu del llinguaxe de la información”.
Publicao en Brixel
2 comentarios:
¿el llinguaxe común como obxetu?
Clase de Llimgüstica en bable oh? Présta mas cuando faes poesía que cuando fales de coses técniques, pa mi entender esbribes per bien pero cuando yes creativu por tu cuenta y riesgu
Publicar un comentario